ورزش تنیس، تاریخچه، تجهیزات و قوانین

ریشۀ واژه تنیس
بعضی از تاریخ‌نگاران معتقدند که مصریان باستان، یونانی‌ها و رومی‌ها نسخه‌های مختلفی از تنیس را بازی می‌کردند. نقاشی یا نوشته‌ای از بازی‌های مشابه ورزش تنیس در آن زمان کشف نشده است، اما چند کلمه عربی مربوط به دوران مصر باستان به عنوان مدرک پیدا شده است. این تئوری می‌گوید که نام تنیس از شهر مصری Tinnis در کنار رود نیل گرفته شده و کلمه راکت از کلمه عربی rahat که به‌معنای کف دست است، اقتباس شده است.

جدای از این دو کلمه، شواهدی دال بر وجود هرگونه ورزش تنیس قبل از سال ۱۰۰۰ وجود ندارد و بسیاری از مورخان اولین خاستگاه این بازی را به راهبان فرانسوی قرن یازدهم یا دوازدهم نسبت می‌دهند که در مقابل دیوارهای صومعه خود می‌ایستادند و بدون راکت و با دست چیزی شبیه به ورزش تنیس را بازی می‌کردند. این بازی نام jeu de paume را به خود گرفت که به معنای «بازی دست» است. بسیاری از کسانی که ریشه‌های باستانی‌تر را مورد بحث قرار می‌دهند، استدلال می‌کنند که تنیس از tenez فرانسوی گرفته شده است، که به معنای «این را بگیر» است. داستان اختراع ورزش تنیس را در قسمت بعد ادامه می‌دهیم.

راکت تنیس چگونه اختراع شد؟
همان‌طور که بازی تنیس برای راهبان فرانسوی محبوب‌تر می‌شد، آن‌ها فهمیدند که زدن توپ با دست برهنه، خیلی مکافات دارد. به‌همین‌دلیل بازیکنان شروع به استفاده از دستکش کردند، این دستکش در ابتدای کار بین انگشت‌ها را پوشش می‌داد و کل دست را نمی‌پوشاند، درواقع شبیه به دستکش بیس‌بال نبود. بعد از آن، این راهبان تصمیم گرفتند یک سطح بافتنی درست کنند که به یک دسته متصل بود و اینجا بود که راکت به بازار آمد. آن زمان توپ‌های لاستیکی امروزی هنوز ساخته نشده بود و توپْ دسته‌ای از مو، پشم یا چوب پنبه بود که در نخ و پارچه یا چرم پیچیده می‌شد، البته در سال‌های بعد این توپ با نمد دوخته می‌شد تا تبدیل شود به چیزی شبیه به توپ بیس‌بال مدرن امروزی.

زمین تنیس قبلاً چه شکلی بوده است؟

در سال ۱۵۰۰، یک راکت چوبی که با روده گوسفند درست می‌شد، و همچنین یک توپ چوب پنبه‌ای که حدود سه اونس یا ۸۵ گرم وزن داشت، تجهیزات تنیسورها را می‌ساخت. زمین‌های تنیس اولیه با زمین‌های مدرن «تنیس روی چمن»، کاملاً متفاوت بود. زمین‌های تنیس اولیه چیزی بود که حالا ما به آن «تنیس واقعی» یا real tennis می‌گوییم. یکی از زمین‌ها در همپتون کورت انگلستان است و در سال ۱۶۲۵ ساخته شده است و هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. تنها تعداد انگشت شماری از این زمین‌ها باقی مانده است. این زمین‌ها، یک زمین باریک و سرپوشیده است که در آن، توپ از دیوارهایی پخش می‌شود که شامل تعدادی دهانه و سطح با زاویه عجیب‌و‌غریب است که بازیکنان برای اهداف استراتژیک مختلف، به سمت آن هدف می‌گیرند. تور در دو گوشه پنج فوت یا ۱.۵ متر ارتفاع و در وسط سه فوت یا حدود ۹۰ سانتی‌متر ارتفاع دارد و همین یک افتادگی در وسط تور ایجاد می‌کند.

تاریخچه تنیس؛ بازی پادشاهان چگونه آغاز شد
اشراف، ورزش تنیس را از راهبان آموختند، و برخی گزارش‌های تاریخی می‌گویند که تا قرن سیزدهم حدود ۱۸۰۰ زمین تنیس در فرانسه وجود داشته است. باور کنید این تعداد زمین همین حالا در کل ایران پیدا نمی‌شود. این بازی بعد از مدتی چون محبوب شد به‌عنوان یک انحراف در نظر گرفته شد و هم پاپ و هم لویی چهارم تلاش کردند، آن را ممنوع کنند. گویا آن زمان هم ممنوع‌کردن پدیده‌های جمعی و لذت‌بخش، مد بوده است. ورزش تنیس به زودی به انگلستان گسترش یافت، جایی که هنری هفتم و هنری هشتم آنقدر از تنیس خوششان آمد که ساخت زمین‌های بیشتری را در دستور کار خودشان قرار دادند. اینجا بود که تنیس کم‌کم به بازی شاهان تبدیل می‌شد و راه خودش را از ورزش‌های قابل دسترس برای تمام مردم جدا می‌کرد.

محبوبیت این بازی در طول دهه ۱۷۰۰ تقریباً کاهش یافت اما در طول دهه ۱۸۵۰، بازیکنان با استفاده از توپ‌های لاستیکی و در فضای باز و روی زمین‌های چمنی، نوع متفاوتی از تنیس را راه انداختند. این بازی در فضای باز، البته، با بازی‌ای که در فضای داخلی و با استفاده از دیوارها انجام می‌شد، کاملاً متفاوت بود؛ بنابراین چندین قانون جدید برای تنیس در این فضای جدید، تدوین شد. در سال ۱۸۷۴، سرگرد والتر سی وینگفیلد در لندن، تجهیزات و قوانین یک بازی بسیار شبیه به تنیس مدرن را به ثبت رساند. در همان سال اولین زمین‌های تنیس در ایالات متحده ظاهر شد. در سال بعد هم مجموعه‌ای از تجهیزات برای استفاده در روسیه، هند، کانادا و چین فروخته شد.

در سال ۱۸۷۷، کلوپ All England اولین تورنمنت ویمبلدون را برگزار کرد و کمیته مسابقات، ورزش تنیس را با یک زمین مستطیل شکل و مجموعه‌ای از قوانین که اساساً بازی‌ای است که امروزه می‌شناسیم، ارائه کرد. تور هنوز در کناره‌ها پنج فوت ارتفاع داشت، چیزی که متعلق به جد بازی بود، و باکس‌های سرویس هم ۲۶ فوت عمق داشتند، اما در سال ۱۸۸۲، مشخصات به شکل فعلی‌ای که ما امروز می‌شناسیم تغییر کرد

حرف علم درباره فواید ورزش تنیس

ورزش تنیس در طول تاریخ به عنوان یک ورزش مفرح، معروف بوده است. به‌هرحال ورزشی که شاهان و بورژواها به‌دنبال آن بوده‌اند، صدالبته که نمی‌تواند مایه ناراحتی باشد. اما آیا این حقیقت دارد؟ به گفته دانشمندان، ورزش تنیس هنوز هم یکی از بهترین ورزش‌هایی است که هر کسی می‌تواند انتخاب کند. ما چند تحقیق علمی درباره این موضوع را بررسی کرده‌ایم که در ادامه درباره آنها خواهید خواند.

طبق گفته دکتر رالف پافن بارگر از دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد، افرادی که سه ساعت در هفته (با شدت متوسط) تنیس بازی می‌کنند، خطر مرگ به هر دلیلی را به نصف کاهش می‌دهند. همچنین به گفته دکتر جوآن فین و همکارانش در مطالعه‌ای که در کانکتیکات جنوبی انجام شد، تنیس‌بازان از نظر انرژی، خوش‌بینی و عزت‌نفس امتیاز بیشتری را در آزمون‌های روان‌شناختی کسب کردند، در حالی که در افسردگی، عصبانیت، سردرگمی، اضطراب و تنش نسبت به سایر ورزشکاران یا غیرورزشکاران امتیاز کمتری کسب کردند. به‌علاوه دانشمندان دانشگاه ایلینویز گزارش دادند که از آنجایی که تنیس به هوشیاری و تفکر تاکتیکی نیاز دارد، ممکن است ارتباطات جدیدی بین اعصاب مغز ایجاد کند و در نتیجه می‌تواند باعث پیشرفت مداوم مغز در طول عمر شود.
در همین راستا به گفته دکتر جیم گاوین، نویسنده کتاب عادت ورزش (Exercise Habit)، تنیس از گلف، اسکیت و بیشتر ورزش‌های دیگر در ایجاد ویژگی‌های شخصیتی مثبت بهتر عمل می‌کند. البته که یک خبر داریم برای کسانی که دنبال کالری‌سوزی هستند و آن هم این‌که بر اساس مطالعات انجام شده در مورد مصرف کالری، تنیس رقابتی نسبت به ایروبیک، اسکیت درون خطی یا دوچرخه سواری، کالری بیشتری را در بدن فرد می‌سوزاند. برای شما هم جای تعجب است که دانشمندان و پزشکان در سراسر جهان، ورزش تنیس را سالم‌ترین فعالیت برای شرکت در آن می‌دانند؟ سایر ورزش‌ها ممکن است فواید سلامتی عالی داشته باشند و همچنین رشد ذهنی و عاطفی را تحریک کنند، اما هیچ ورزش دیگری به‌دلیل فواید زیادی که از نظر جسمی، ذهنی و عاطفی دارد، چنین تحسینی دریافت نکرده است.